För politiken lever i dig

I går ringde to Jehovas vitne på døra mi. Heldigvis bur eg i blokk, så dei må ringje på to ringeklokker for å få tak i meg, og då visste eg at dei kom, og slik unngjekk eg å opna for dei. Men eg var likevel så heldig at dei la igjen eit lite hefte med ein rosa post-it-lapp på, der det stod: "Hei! Jeg er et av Jehovas Vitner og jeg har forsøkt å treffe deg hjemme uten å lykkes. Årsaken til at jeg besøker deg og andre er at mange har spørsmål som de syns er vanskelige å finne svar på. Har du f.eks. lurt på hvordan livet blir i framtiden? Se øverst på s. 4 - Dette og andre spm gir Bibelen svar på."
Mja. Sjuke menneske. Eg angrar litt på at eg ikkje opna no, eg skulle gjerne diskutert med dei, men på den andre sida var det nok like greitt, i og med at dei eigentleg berre er skumle.

Men no, over til noko mykje viktigare. I dag har eg vore på møte om samarbeidet mellom Fatah Youth og AUF, og høyrt delegasjonen frå FYO snakke om korleis det er å leva der nede, og kor takknemlege dei er overfor AUF. Det er ganske spesielt å møte desse folka, dei har opplevd mykje fælt, og det er noko heilt anna å høyre om alt det grusomme Israel driv med frå nokon som faktisk har opplevd, og enno opplever, det. No er dei på besøk i eit fritt land i ei veke, men snart må dei dra heim til Palestina og oppleve undertrykking og elendigheit igjen. Det er ganske spesielt å tenkje på det, eg klarer ikkje førestille meg korleis dei har det der nede. Dess meir interessant vert det å snakke med dei, sjølv om det ikkje alltid er så lett, pga språkbarrieren. Berre nokre av dei snakkar engelsk, og eg er jo ikkje akkurat så god til å snakke arabisk. Men språkbarrieren er faktisk med på å forsterke inntrykket, dessutan er det interessant kor lett det kan vera å kommunisere med folk utan at ein snakkar det same språket (i det siste har språkinteressen min eksplodert igjen).
Etter møtet gjekk me og spelte bowling i Torggata. Ein hyggjeleg og lærerik kveld, har det vore.