Outside the shite bar

Det blei skinnjakke.

Storbritannia var gøy. Eg hadde trudd turen kanskje ville dempe fascinasjonen min for landet, men den gjorde ikkje det (dessverre?). Eg veit at Noreg har penare landskap og menn, betre politikk og verdisyn, betre mat og hus, men fuck. Musikken, dialektane, sjokoladen, vegane, vennligheita. Det held for meg.

Eg skulle ynskje menneska i Noreg kunne snakke. Om du, utan å veta det, set deg i stillevogna på toget heim frå Gardermoen og snakkar i telefonen heile vegen, vil folk berre sjå stygt på deg annakvart sekund, noko som gjer deg usikker på om du har noko mellom tennene eller kva faen det er som er gale, før du går av toget og ser skiltet; "Stillevogn". Svært lite effektivt. Om du står på dohuset i York og ikkje får til heile greia med å putte 20 p i døra og så opne den (det var vanskelegare enn det høyrest ut), kjem det ei dame og seier "do you need som help, darling?" Svært effektivt. Kva med å berre seia "unnskyld, vet du at du sitter i stillevogna?" med eit smil?
Det var den andre tingen, å smile. Me bør bli meir imøtekommande her til lands. Oppnår du augekontakt med ein på gata i Storbritannia, får du eit smil tilbake. Gjer du det i Oslo, får du sannsynlegvis eit surt fjes. Kva så om det er litt påtatt, det er jo så hyggjeleg. Som ein uteliggjar sa til meg i Edinburgh: "beautiful girl, you know it won't hurt you to smile!" Eg kunne ikkje unngå å smile. "That's better!" Det må jo vera utruleg kjedeleg å sitje på gata heile dagen og sjå masse sure fjes. Så frå no av skal eg ha eit blidare ansiktsuttrykk.

Eg har hamstra masse musikkmagasin, kjøpt alt eg kan finne, noko som har gjort meg kraftig lei av Glastonbury. Eg har lese minst tre anmeldingar av alle konsertar. Om, say, fire år (må spare pengar), er eg der òg. Og eg har fått utruleg mykje betre musikksmak av å lesa så mykje Q. The Fratellis, Razorlight, MGMT, Kings of Leon, The Last Shadow Puppets, The Rascals, Glasvegas, Dirty Pretty Things.. Fantastisk.
.. og fantastisk billig! "2 for 10" på nesten alt. Sju pund for heilt nye album. Sjuke tilstandar. I love it.

Og, sjukast av alt, me har hatt fint vêr, noko som eigentleg ikkje er mogleg på den øya. Men det var kaldt. Aldri over 20 gradar, sjølv om sola var innom. Noreg har betre klima.

Gler meg til Londonturen i haust. Då skal eg kjøpe all Thorntonssjokoladen og alle CD-ane eg finn. Berre synd eg aldri hugsar kva sjokolade og musikk eg liker når eg går i butikkane.

Eg anbefaler Edinburgh på det sterkaste. Vakkert, herleg språk, masse kule "Scottish, not British!"-merkar overalt. What more can you ask for.

Cheers!