So I stand by the buffet and submerse myself in brie

Ah, Wombats live = fantastisk.

Stor underhaldningsverdi, masse energi og kontakt med publikum - kva meir kan ein be om? Det einaste som kunne vore betre var om dei hadde hatt heile scena for seg sjølv, alt Kaizers-utstyret okkuperte 3/4 av scena, slik at Tord, Dan og Murph måtte klare seg med ei relativt lita stripe ytst. Eg sakna den überkule Wombatslogoen, som på laurdag var erstatta med Helge og "Kaizers Orchestra" i store bokstavar. Det verka eigentleg litt som om dei var på ein kort svipptur innom Noreg frå heimen i Liverpool, og ikkje heilt gadd å ta med seg alt saman, noko Murph også delvis forklarte. Men det hadde eigentleg veldig lite å seia.
Folk var gode og fulle (ikkje me då), enkelte meir irriterande enn andre, men publikum var ganske bra. Når dei fyrst kom, i alle fall. Dørene opna klokka åtte, men klokka ti var det berre rundt ein 20 folk der. Men i løpet av Wombats auka det frå ti prosent fullt til heilt fullt, og det er jo bra. Studentar, veit du. Det går ikkje alltid så fort.
Høgdepunktet - eller eitt av dei - med konserten var imidlertid då bandet skulle spela "My First Wedding," og Murph dukka opp med ein brie (altså, osten). Dette fordi dei fyrste linene i songen lyder som følgjer: "This is my first wedding and I hope it is my last / Things would be fantastic if me and the bride didn't have a past / So I stand by the buffet and submerse myself in brie / I'm tactically positioned /Yeah 'cause the bar is near and the champagne's for free". Denne kasta han så ut til publikum, og bad på tull personen som fekk tak i han om å koma opp på scena og ete heile. Og trur de ikkje han gjorde det også? Fantastisk. Ikkje direkte deilig å sjå han slite med å halde det nede på slutten, men han klarte det. Cred til ukjente brie-Magnus!
Eit anna høgdepunkt var då Tord tryna så det song på scena, slik gitaristar/bassistar alltid trynar; på ryggen. Eg må seia det var litt meir elegant enn Geir på Alarmprisen '06 då. Tord spratt rett opp og gjorde narr av seg sjølv resten av konserten. Sjølvironi er bra!

Kaizers på 250 Prosent tour med sjeldne songar var heller ikkje dårleg, snarare like fantastisk som Wombats. Samtlege bandmedlem hadde masse energi, inkludert ein Geir som var i utruleg godt humør, og det er jo alltid moro. Og me fekk Naade. Naade! Det var fantastisk herleg. Skulle ynskje eg fekk sett dei igjen på 250 prosent tour altså.

Og, det viktigaste; eg fekk settliste frå begge konsertane! Takk, Silja, I'll always love you for it.