Oh the glory

Tidlegare i dag var eg ordentleg svolten for fyrste gong på to veker. Og det kjentest faktisk godt. Eg har ete så mykje i ferien (sjølv om det ikkje synest) at eg tykte det var ei god kjensle å vera svolten. Det er nesten litt skummelt.
Eg skal byrja med vanlege matvanar att ja, det er iallfall heilt sikkert.

Så, i morgon dreg eg. Klokka ni allereie. Det er litt uverkeleg, det har vore så lenge til i lang tid no. Risør og Grimstad i morgon, Kristiansand og Flekkefjord på torsdag, og endeleg Stavanger på fredag og laurdag. Og så Telemark igjen på sundag og måndag. Det vert nok ein fin tur, eg ser ikkje nokon grunn til at det ikkje skulle verte det. Eg gledar meg.

Men det er éin ulempe då. Eg har klart å verte ganske avhengig av datamaskinen igjen, diverre. Haha, det er jo berre tragisk. Men eg har vorte heilt avhengig av Wolfmotherforumet. Og ikkje minst musikken eg høyrer på her heile tida. Eg kjem til å få kraftige abstinensar no når eg ikkje har PC på to veker (minus éin dag mellom Stavangerturen og Utøya). Men eg har jo berre godt av det då. Abstinensane slepper nok taket til slutt, får me vona og tru.


Eg har oppdaga verdas finaste song. Casimir Pulaski Day av Sufjan Stevens. Han er så trist, skjør og fin. Utruleg fin. Eg har Ben å takke for den songen, han har heilt rett, songteksten er fantastisk fin. Og Sufjan Stevens har verdas herlegaste stemme. Eg må berre få tak i ei plate av han. Det ser ikkje ut til å vera noko problem heller, i og med at Platekompaniet hadde rundt ti plater av han, så eg får sjå om eg finn noko i butikken i Stavanger. Eller Kristiansand. Eller ein eller annan plass.

Men no startar ein film eg skal sjå. I'll be back in a week or two.