Slike tunge dagar går veldig fint når ein har gode vener å tilbringe dei med.
Eg må innrømme at det ikkje er så ille med ferie, når ein kjem heim frå Oslo etter fire-fem koselege timar med ei god venninne ein ikkje har sett på halvanna år. Kvitteringar frå Baker Hansen, Platekompaniet, Big Dipper og Carlings vitnar også om ein bra dag. Om ikkje for lommeboka, som har mista ein god del av innhaldet, så for psyken.
Det høyrtest kanskje innmari materialistisk ut, men det er i grunn ikkje det når det er snakk om musikk. White Lies = fantastisk. Klart ein treng båe CD-en og 7"-en då. Og eg klarer heller ikkje å halde meg unna my guilty pleasure; Lily Allen. Eg aner ikkje kvifor eg liker henne, iom. at eg ikkje liker nokon andre kvinnelege artistar (ikkje skuld på meg, eg kan ikkje for det), men eg må no berre innrømme at Lily Allen er kvalitet, om enn litt.. slitsamt? Mja. Eg har ikkje så mange guilty pleasures, men Lily Allen er iallfall blant dei.
Fredag -> konsert. Fyrst på Big Dipper, så på Caven. Og moro skal det bli.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment