Stang

I dag hadde me familieselskap for Marianne, som hadde bursdag (Elin òg såklart, tvillingar har jo bursdag same dag, så vidt eg har fått med meg etter å ha levd med dei eit heilt liv) på torsdag. Kveldens snakkis: Fabian Stang og utsagna hans i Aftenposten i går. Morosamt korleis ein kan få ein stor prosentdel av samtalen i eit familieselskap til å gå med på Oslos nye ordførar. Det manglar ikkje på merksemda rundt han, iallfall.
Fortsett slik, Fabian, så vert nok Oslo raudt om fire år!

Det er ikkje så lett å veta kven som er lærarar på skulen for tida. Me har nemleg ein haug av studentar som fyk rundt i korridorane, kvar klasse har tre kvar. Nokon er dramastudentar, andre kunststudentar, og andre igjen lærarstudentar. Samtidig har me ein lærar som er atten år og fast ansatt på tiandetrinn, noko som er fullstendig sjukt - eg leverte inn ei oppgåve om Palestina til retting før frista, slik at eg kunne få ho tilbake for å rette opp feila, og fekk tilbakemeldinga "alt er bra, berre lever ho slik!" Då eg fekk ho tilbake, såg eg fleire feil - vesentlege feil, som handla om religion, og som ho som KRL-lærar verkeleg burde ha sett, sjølv utan å ha gått lærarskulen. Ein lettent seksar for meg, men likevel sjukt. Men det er ei anna sak. Det er iallfall morosamt med masse studentar som surrar rundt, dei er eit friskt pust i skulekvardagen. No til veka skal me ha ein del teater- og kunsthistorie med dei, og det trur eg kan verta morosamt.

Og me har endeleg fått frukt på skulen no; kvar dag forskjellige variantar. Det er overraskande populært blant medelevane, så det var tydelegvis eit lurt raudgrønt trekk.

Men no er det på tide å sjå reprise av Nytt på Nytt!