Eg er ikkje nokon konsertjomfru akkurat, men under konserten i går kunne det kanskje verke sånn. Så mykje pressing har eg aldri opplevd. Det var verkeleg det verste eg har opplevd. Under den fyrste songen fekk eg heilt anfall, og folk tilkalla vaktene, og utover konserten kom ei dopa jente og prøvde å klore ut innvollane i magen min for å komme seg framfor meg. Samtidig hadde eg ein utruleg sleip gut på høgre side av meg, som sa til mannen bak meg at "eg prøver berre å gje ho der (meg) litt betre plass," medan han eigentleg slo til og sparka meg, utan at mannen kunne sjå det. Det var heilt forjævlig, og no er det nærmast sånn at eg aldri vil på konsert igjen. Og det er eg sint for, eg elskar jo vanlegvis å gå på konsertar.
Men då det var ein fire-fem songar igjen, pressa Silja og eg oss ut av folkemengda (som var overraskande stor) og stilte oss heilt bak. Hadde me berre stått der heile tida, ville me hatt ei heilt anna oppleving. Men då hadde me iallefall nokre fine minutt, og fekk i det minste nytt slutten av konserten, så det retta opp litt av uttrykket.
Noko som var litt morosamt, var då bandmedlemma sa "tusen takk" og "hvordan går det?" med nesten perfekt uttale (jadå, eg er som dei fleste nordmenn og let meg sjarmere av sånt). Men dei har jo vore her i ein fire dagar no, så dei har vel hatt tid til å lære seg eit par norske ord.
Men eg er heilt vrak etter konserten, og skal difor leggje meg så tidleg som halv elleve i dag, og i tillegg kan eg sova lenge i morgon! Sidan det er OD-dag og eg, som medlem av OD-komiteen på skulen, skal møte opp på skulen klokka tolv og sitje der og motta pengar til klokka fire. Fantastisk.
No comments:
Post a Comment