Another step to make you free

Eg kjedar meg. Og endå verre (eller er det no det?); eg høyrer på Odd Nordstoga. Og eg liker det, ikkje reint lite eingong. Det er litt flaut, eg veit ikkje kvifor, eg har aldri hatt noko imot fyren, men eg vil ikkje innrømme at eg liker han. Litt merkeleg, er jo mange som liker han, men dei er vel ikkje.. ja, dei er vel ikkje på min alder. Men no høyrer jo eg ein del folkmusikk då, så det er vel eigentleg ikkje så rart (ja, eg prøver å få meg sjølv til å godta at eg liker musikken hans her).
Anyways, nok om Mr. Nordstoga.

I går fekk eg ein brev eg har venta lenge på. Ein konvolutt som innehaldt ein brosjyre, ein giro, eit medlemskort, ein grøn lapp og ein mindre konvolutt. På framsida av brosjyren stod det "Er du fornøyd med verden?" og på giroen stod det "Når du har betalt denne giroen regnes du som medlem i AUF i 2007." Endeleg! Eg er medlem! Nr. 362451 for å vera nøyaktig. Lett nummer å hugsa for meg, er berre to bussrutar slått saman. No får me berre sjå om eg tør å dukke opp på møte og diverse då.. det spørs vel. Men me får sjå. Kanskje eg blir tøffare etterkvart. Eller kanskje møtet faller på ein heldig dag der eg ikkje er redd for slikt. Dei dagane finst jo dei òg.

Eg skulle eigentleg til Oslo i dag. Men så kunne ikkje Sarakka likevel, så eg har ikkje vore ute av huset i dag. Det liker eg ikkje. Føler meg lat og rastlaus. Eigentleg skulle eg ut i morgon og jogge med Cecilie, men ser ikkje ut til at det blir noko av det heller, for det er meldt regn. Og eg gidd faen ikkje jogge i regnvêr. Altså, eg veit eg er lat i utgangspunktet, men eg synest regn er ein ganske god unnskylding for ikkje å jogge.. er det ikkje?

Kva skal eg gjera i morgon då? Og i kveld? Ikkje lett å seia. Eg kan vel kanskje leggje meg snart då. Men eg er ikkje trøytt, eg sov lenge i dag. Eller, til klokka ti. Det er lenge nok for meg, søv eg lenger blir heile dagen øydelagt.
Eg har forresten eit eventyr å skrive. Me fekk verdas mest irriterande oppgåve i nynorsk, den gjekk ut på å fortsetje på eit eventyr om nokre folk som hamna i slottet til Dracula i Transylvania. Eg hatar, og er verdens verste til, å skrive slikt. Eg har ikkje fantasi nok til det, og dessutan liker eg ikkje sånne greier, ting må vera realistiske for at eg skal like dei. Men men, det må berre gjerast. Eg må skrive om Hitler òg, om korleis personlegdomen hans påverka det han oppnådde. Jippi. Men det er i det minste litt meir interessant då.