You know what I mean

Aah, Wolfmother var fantastisk! Det var faen nesten Kaizersnivå. Herregud, for ein konsert.

Det starta ikkje så bra i går. Eller jo, sjølve dagen starta flott, eg fekk gjort ferdig K&H-prosjektet mitt og engelskframføringa (noko som betyr at skulearbeidet er heilt over for i år no, woho!) og eg fekk ein seksar på norsktentamen. Men då me endeleg kom til Frognerparken, var ikkje ting like bra. Eg var nøydd til å leggje frå meg veksa utanfor i oppbevaringsteltet, pga kamera og paraply, og då eg til sist fekk sete meg ved Silja og Marthe, sat eg meg på ein tyggis. Det enda med at Mallory, Isabel og eg drog til Centraved Colosseum under Tori Amos-konserten. Der kjøpte me stålull, fann ein do, og prøvde febrilsk å få fjerna den idiotiske tyggisen. Det gjekk til slutt. Men eg trur nok folk ute i butikken lurte fælt på kva me dreiv med der inne.

Men så til sjølve festivalen då. Marte Wulff var heilt greitt, overraskande bra faktisk, og Tori Amos var òg grei. Ho skuffa litt, eg hadde høyrt at ho var betre enn det. Ho hadde absolutt null kontakt med publikum, og det er ganske vesentleg for at det skal verte god stemning, så det vart det altså ikkje. Og ingen konsert er bra utan god stemning.

Men så kom Wolfmother. Og dei overraska, dei. Det var riktignok dei eg hadde gleda meg mest til, men herregud så bra dei var. Dei hadde masse kontakt med publikum, stemninga var fantastisk god, og ikkje minst; dei var tre australske menn i fine, tronge bukser. Eheh, me veit jo alle om Kristins mannelår-i-tronge-svarte-bukser-fetisj. Den er svært pinsam. Eg håper ikkje du les det her, Kristoffer. Men uansett. Vokalisten hadde utruleg stilig sminke. Han liknar jo verkeleg på ein ulv. Også det håret da. Herleg.
Og nei, eg er ikkje ferdig med å prate om bukser enno; eg håper alle gutar i Noreg snart for alvor fattar at tronge, småle, mørke olabukser faktisk ser utruleg bra ut. Det verkar ikkje som om det slo heilt an her til lands, bare halvvegs, og det er eigentleg litt skandale.
Men. Mannelår-i-tronge-svarte-bukser-fetisj høyrest jo absolutt ikkje bra ut. Eg er ikkje heilt normal, trur eg. Eg har iallfall ikkje truffe nokon andre som deler det her med meg.

Men no drar eg til the home of Trond. (Trondheim.) Toget ventar.