Slow down, Henry

Stille dag i dag.
Konfirmasjon i morgon.
Einaste Kaizerskonserten i Norge for i år, akkurat no.
Natta.

Neidå. Eg har berre lese litt for mykje i Bibelen 2 i det siste. Jesus skriv litt sånn der. Oppramsing.
Eg elska Bibelen 2. Og Are Kalvø. Genialt. Takk for anbefalinga, Marthe!

Men i dag har altså vore ein stille dag. Var litt gøy på skulen då, for me klarte endeleg å ta heilt innersvingen på Morten i dag. Me snakka om Tinestafetten (jippi, no er det den tida igjen..), og så viste det seg at me no var sju mindre folk enn sist han spurde kven som skulle vera med. Då vart han sjølvsagt sur, og byrja å snakke på sin barnslege måte igjen, og så fortalde han at om ikkje fleire meldte seg, fekk ikkje resten av klassen sjå på, dei måtte vera på skulen mens Tinestafetten heldt på nede på Rolvsrud. Så sa eg - på tull - "då går dei ut i streik, dei som skal springe. Dei spring ikkje om ikkje me får sjå på." Og sjølvsagt var det nokon som drog det opp og svarte "ja!" Haha, huff. Så det vart fullstendig opprøyr til slutt, og Morten måtte berre la oss få gå til slutt, etter å gjentatte gongar ha ropt "klapp igjen!" og "hold kjeft!" Det var morosamt å sjå korleis klassen bare "uuu, Morten er suur! Nå er vi redde altså," klassen har faktisk null respekt for den mannen. Og han fortener ikkje meir respekt heller. Fy faen for ein lærar. Eg er så glad me har klart å få han vekk. For nei; me skal ikkje ha han til neste år! Mi verd er redda.

Nei, det er ho ikkje. For Frp gjekk fram på meiningsmålinga i dag, og ein ven av Silja er visst tilhengar av Nasjonaldemokratane. Hjelp.
Og eg har funne ut at AUF er imot NATO. Det er ikkje bra. Eg er ikkje imot NATO, sjølv om eg er AUFar. Eg visste ikkje at "me" var så raude. Men, men. Det er jo lov med forskjellige meiningar innanfor eit parti også.

Og så var det konfirmasjon i morgon då. Faen. Eg må gå fram på scena og få ”diplom” eller kva det no er, og etterpå må eg halde tale. Eg gruar meg sånn. Inger kjem til å klage på talen neste gong eg ser henne, eg veit det. Woho. Men eg er vant med det no, det går nok ikkje innpå meg. Eg må berre hugsa kven eg skal takke… Må takke for at gjestane kom, takke for gåvene og takke mamma og pappa for selskapet og bunaden. Men det hugsar eg vel. Om eg ikkje klarer å halde den litle talen der eingong, korleis skal eg kunne verte politikar? No skal eg vel ikkje verte det, men kven veit, politikken opptar ein stor del av livet mitt no. Sjølv om ting kan forandre seg, er det ofte sånne ting som består. Eg håper iallfall det. Måtte eg aldri verte ein av dei uvetande som ikkje stemmar.

Om eg bare var i Stavanger no.. På Cementen, nærmare bestemt. Faen, dei 72 sjelene er uhyggjeleg heldige! Men, men, eg skal jo sjå dei seinare i år, så eg overlever. Åh, Sziget. Eg gledar meg!