I dag klarte me å låse oss inne i Skårerhallen etter gymmen. Me stod der inne i ein halvtime, me klarte ikkje å opne den helsikens døra. Og sjølvsagt var det ikkje dekning der inne, sidan hallen er under bakken. Fekk nesten litt panikk der. Men etter kvart klarte me å opne døra litt, fekk stukke ut mobilen og ringt til Isabel. Vidare tilkalla ho Michal, og han kom ned for å prøve å få oss ut. Han prøvde og prøvde, men klarte det ikkje, så han måtte gå og hente vaktmeisteren. Så kom han, og etter han også hadde prøvd i ti minutt, fekk han døra endeleg opp. Haha, herlighet. Det var det friminuttet.
Elles har eg hengt meg litt opp i andre verdskrig trur eg. Starta i førre veke ei gong, og toppa seg då me såg Pianisten på skulen i går. I dag såg eg Der Untergang her heime. Utruleg bra filmar eigentleg. Veldig polerte då, for å seia det sånn, uansett kor ille holocaust såg ut på filmen var det hundre gonger verre i røynda.
No bør eg vel eigentleg gjera samfunnsfagleksar om Noreg i mellomkrigstida, og engelsklekser om Tungtvannsaksjonen. Fokk, merkar ein liten overdose med andre verdskrig her ja, uansett kor spennande det er. For interessant er det, men det kan bli for mykje og. Særleg no som eg er komen inn i ein veldig giddalaus periode igjen.
Og eg er inne i ein periode der eg klarer å snu alt alle gjer til noko egoistisk. Det er jo slik verda fungerer, alle er egoistiske, men no tenkjer eg konstant på korleis ting dei gjer for andre eigentleg berre er for dei sjølv. Same med meg, no er eg så bevisst på nettopp det at det er meg sjølv eg tenkjer på, uansett om eg eigentleg ikkje veit at eg tenkjer slik. Absolutt alt ein person gjer kan vendast til ei egoistisk handling. Eg har jo alltid visst det, men det er greiare når det ikkje ligg på overflata sånn som det her. Eg vil berre at det skal grave seg ned igjen, til der det er underbevisst.
Sharp attenårs på Skambankt i Fredrikstad. Æsj. Men men, kva kan ein vel gjera?
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment